Kant ve Hegel’de Öznenin Eleştirisi


Özet Görüntüleme: 2 / PDF İndirme: 5

Yazarlar

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.14578351

Anahtar Kelimeler:

Kant, Hegel, Özne, Ben, Tamalgı, Özbilinç

Özet

Kant ve Hegel’in özne anlayışlarının ele alınması bu çalışmanın ana konusunu oluşturmaktadır. Kant ve Hegel’e gelene kadar da felsefe tarihindeki özne görüşlerinden bazılarına kısaca değinilecektir. Kant’ın özne anlayışının açığa çıkarılması için “Kopernik devrimi” olarak adlandırılan paradigma değişiminin, özneyi nasıl dönüşüme uğrattığı tartışılacaktır. Özneye bakılan perspektifin bu şekilde değişmesi, bilgi ile ilgili değişikliği de beraberinde getirecektir. Bilen özne ve bilinen nesne arasındaki ilişki, Kant tarafından yeniden düzenlenir. Kant, öznenin konumuyla ilgili bu değişikliği yaparken Descartes’ın cogito’suna karşı argümanlar geliştirir. Bu eleştiriler, Kant’ın konuyla ilgili görüşlerini anlamak için bize bazı ipuçları vereceğinden Descartes eleştirisi önemli bir yer tutmaktadır. Bir diğer Alman filozof Hegel ise öznenin soyut bir biçimde ele alınmasını yanlış bulur ve özneyi tarihsel bir şekilde ele almayı önerir. Kant’ın Descartes eleştirisi gibi Hegel’in de Kant eleştirileri, Hegel’in özne görüşü hakkında bize yardımcı olacağı için çalışma bu eleştirileri de inceleyecektir.

Referanslar

Babür, B. Ç.-S. (1993). Metinlerle Ortaçağda Felsefe. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.

Beiser, F. (2019). Hegel. (S. Bayazit, Çev.) İstanbul: Alfa Yayınları.

Deleuze, G. (1995). Kant’ın Eleştirel Felsefesi. (T. Altuğ, Çev.) İstanbul: Payel Yayınevi.

Descartes. (1942). İlk Felsefe Üzerine Metafizik Düşünceler. (M. Karasan, Çev.) Maarif Matbaası.

Descartes. (2014). Meditasyonlar. (İ. Birkan, Çev.) Ankara: BilgeSu Yayıncılık.

Descartes. (2015). Felsefenin İlkeleri. (M. Akın, Çev.) İstanbul: Say Yayınları.

Gilson, E. (1960). The Christian Philosophy of Saint Augustine. (L. Lynch, Çev.) New York: Random House.

Harris, H. S. (2021). Alman İdealizmi II - Hegel. (G. Ateşoğlu, Dü., & E. Ebetürk, Çev.) İstanbul: Doğu Batı Yayınları.

Hegel. (2014). Mantık Bilimi. İstanbul: İdea Yayınevi.

Hegel. (2013). Tüze Felsefesi. (A. Yardımlı, Çev.) İstanbul: İdea Yayınevi.

Hegel. (2018). The Phenomenology of Spirit. (M. Inwood, Çev.) Oxford: Oxford University Press.

Heimsoeth, H. (2016). Kant’ın Felsefesi. (T. Mengüşoğlu, Çev.) Ankara: Doğu Batı Yayınları.

Herakleitos. (2016). Fragmanlar. (A. Akgün, Çev.) İstanbul: Kabalcı Yayıncılık.

Hume, D. (2009). İnsan Doğası Üzerine Bir inceleme. (E. Baylan, Çev.) Ankara: BilgeSu Yayıncılık.

Kant. (1999). Pratik Aklın Eleştirisi. (İ. Kuçuradi, Çev.) Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu.

Kant. (2015). Gelecekte Bilim Olarak Ortaya Çıkabilecek Her Metafiziğe Prolegomena. (İ. K.-Y. Örnek, Çev.) Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu.

Kant. (2017). Arı Usun Eleştirisi. (A. Yardımlı, Çev.) İstanbul: İdea Yayınevi.

Kojève, A. (2001). Hegel Felsefesine Giriş. İstanbul: Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık.

Locke, J. (2017). İnsan Anlığı Üzerine Bir Deneme. (V. Hacıkadiroğlu, Çev.) İstanbul: Kabalcı Yayıncılık.

Navickas, J. L. (1976). Conscıousness and Reality: Hegel’s Philosopy of Subjectivity. Hague: The Hague.

Pippin, R. B. (2011). Hegel on Self Consciousness: Desire and Death in the Phenomenology of Spirit. Princeton: Princeton University Press.

Platon. (2010). Alkibiades I-II. (F. Akderin, Çev.) İstanbul: Say Yayınları.

Platon. (2012). Phaidon: Ruh Üzerine. (N. Kalaycı, Çev.) İstanbul: Kabalcı Yayıncılık.

Priest, S. (2019). Zihin Üzerine Teoriler. İstanbul: Litera Yayıncılık.

Türkyılmaz, Ç. (2003). “Kant’ta ve Schopenhauer’de Kendinde Şey (Ding an sich)

Kavramı”. Kaygı. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, 2, 82-88.

İndir

Yayın Tarihi

31-12-2024

Nasıl Atıf Yapılır

ÇETİNTAŞ, K. B. (2024). Kant ve Hegel’de Öznenin Eleştirisi. POSSEIBLE, 13(2), 91–107. https://doi.org/10.5281/zenodo.14578351

Sayı

Bölüm

Makaleler