Science, Art and Philosophy as being the Subject of Culture in Theodor Adorno
Abstract views: 258
/ 
PDF downloads: 208
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.7419625Keywords:
Adorno, Science, Art, Philosohphy, CultureAbstract
The culture that can be defined as the sum of material and spiritual items has been shaped by a dominant factor throughout history. Mythology and philosophy in the Primitive Age, Religion in the Middle Ages, and art and natural sciences with the Enlightenment emerged as subjects that shape culture. However, these dominant elements that shape culture after a certain period of time have always been criticized by the culture they shape. This has caused the existing dominant cultural element to change and even lose its authority. In this context, these three disciplines, which have been assigned different values by societies within the historical development process, have sometimes been in different relations, sometimes overlapping, in a way that affirms each other. However, neither philosophy nor art has had a strong authority and influence to shape a period like science. This situation, which emerged from the metaphysical to the materialistic inaccurate enlightenment axis shift, is particularly evident in the 20th century. Culture has been criticized in this century, where the authority of positivism and industrialism is felt in almost every cultural element. One of these criticisms of this century is undoubtedly the ideas which Theodor W. Adorno, a member of the Institute for Social Research, put forward in the context of the culture industry. Adorno, who evaluates the positivist approach that shapes current culture as one dimensional and totalitarian, is disturbed by the present position of art and philosophy as a culture. In this context, according to Adorno, who advocates a negative cultural approach to affirmative positivist culture, art and philosophy must be a subject that shapes culture, not an object shaped by positivist culture. At this point, it will be tried to put forward what is the responsibility of art and philosophy as a subject that shapes culture in the face of science from the thoughts of Adorno.
References
Adorno, T. (2003a). “Kültür Endüstrisini Yeniden Düşünürken”, Cogito, çev. Bülent O. Doğan, 36: 76-83
Adorno, T. (2003b). “Müzik ve Dil”, Cogito, çev. Bülent O. Doğan, 36: 320-324.
Adorno, T. (2003c). “Neden Hala Felsefe”, Cogito, çev. Ali Kaftan, 36: 184-199.
Adorno, T. (2006a). “Baskı Altında Uzlaşma”, Estetik ve Politika, çev. Ünsal Oskay, ss. 321-376, İstanbul: Alkım Yayınevi.
Adorno, T. (2006b). “Walter Benjamin’e Mektuplar”, E. Bloch vd., Estetik ve Politika, çev. Ünsal Oskay, ss. 221-301, İstanbul:
Alkım Yayınevi.
Adorno, T. (2007). “Estetik Kuram XII/Toplum”, haz. Enis Batur, Modernizmin Serüveni, (7. Baskı), çev. Enis Batur, ss. 263-265.
İstanbul: Alkım Yayınevi.
Adorno, T. (2009). Minima Moralia, 6. Basım, çev. Orhan Koçak ve Ahmet Doğukan, İstanbul: Metis Yayınları.
Adorno, T. (2010a). Ahlak Felsefesinin Sorunları, çev. Tuncay Birkan, İstanbul: Metis Yayınları.
Adorno, T. (2010b). Aydınlanmanın Diyalektiği, çev. Nihat Ülner ve Elif Öztarhan Karadoğan, İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
Adorno, T. (2010c). “Husserl ve İdealizm Problemi”, çev. Evrim T. Somyürek - Kurtul Gülenç - Aşkın İ. Duru, Baykuş, 2010 (6):
-117.
Adorno, T. (2011a). Sosyolojik Açılımlar, çev. M. Sezai Durgun ve Adnan Gümüş, Ankara: BilgeSu Yayınları.
Adorno, T. (2011b). Toplum Üstüne Yazılar, 3. Basım, çev. M. Yılmaz Öner, İstanbul: Belge Yayınları.
Adorno, T. (2012a). Edebiyat Yazıları, 3. Basım, çev. Sabir Yücesoy-Orhan Koçak, İstanbul: Metis Yayınları.
Adorno, T. (2012b). Kültür Endüstrisi Kültür Yönetimi, 7. Basım, çev. Nihat Ülner-Mustafa Tüzel ve Elçin Gen, İstanbul: İletişim
Yayınları.
Adorno, T. (2012c). Sahicilik Jargonu, çev. Şeyda Öztürk, İstanbul: Metis Yayınları.
Adorno, T. ve Horkheimer, M. (2013). Teori ve Pratik Üzerine, çev. Orhan Kılıç, İstanbul: Metis Yayınları.
Adorno, T. (2016). Negatif Diyalektik, çev. Şeyda Öztürk, İstanbul: Metis Yayınları.
Adorno, T. (2017). Metafizik Kavram ve Sorunlar, çev. İsmail Serin, İstanbul: İthaki Yayınları.
Akkaya, M. (2014). Filozofça Hayat ve Sanat, İstanbul: Belge Yayınları.
Alioğlu, N. (2010). “Sanat ve Bilim İlişkisi”, Folklor/Edebiyat, 16(62): 217-227.
Bal, M. (2011). “Geleneksel Estetik Anlayışının Bir Eleştirisi Olarak Adorno’nun Estetik Teorisi”, Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi,
(1): 71-76.
Batur, E. (1987). Estetik Ütopya, İstanbul: B/F/S Yayınları.
Becermen, M. (2009). “Nietzsche ve Adorno’da Sanat ve Hakikat İlişkisi”, Kaygı, 13: 29-40.
Benjamin, W. (2012). Tekniğin Olanaklarıyla Yeniden Üretilebildiği Çağda Sanat Yapıtı. Pasajlar, 9. Baskı, çev. Ahmet Cemal
İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. 50-86.
Bernstein, J. M. (2003). “Görünüşü Kurtmak Niye? Metafizik Deneyim ve Etiğin Olabilirliği”, çev. Kemal Atakay, Cogito, 36: 201-
Bernstein, J. M. ( 2012). “Sunuş”, Theodor Adorno, Kültür Endüstrisi Kültür Yönetimi, 7. Baskı, çev. Nihat Ülner-Mustafa TüzelElçin Gen, ss. 9-43, İstanbul: İletişim Yayınları.
Best, S. ve Kellner, D. (2011). Postmodern Teori, 2. Basım, çev. Mehmet Küçük, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Bottomore, T. (1989). Frankfurt Okulu, çev. Ahmet Çiğdem, İstanbul: Ara Yayıncılık.
Boucher, G. (2013). Yeni Bir Bakışla Adorno, çev. Yetkin Başkavak, İstanbul: Kolektif Kitap.
Bozkurt, N. (2013). Eleştiri ve Aydınlanma, 3. Basım, Bursa: Sentez Yayınları.
Canan, S. (2017). Kimsenin Bilemeyeceği Şeyler, 7. Basım, İstanbul: Tuti Kitap.
Caudwell, C. (2002). Ölen Bir Kültür Üzerine İncelemeler, çev. Müge Gürsoy Sökmen ve Ali Bucak, İstanbul: Metis Yayınları.
Collin, F. & Pederson, D. B. (2015). “The Frankfurt School, Science and Technology Studies, and the Humanities”, Social
Epistemology: A Journal of Knowledge, Culture and Policy, 29(1): 44-72.
Çetinkaya, H. (1995). Umutlarımızın Cellatları Kimliklerimiz, Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Dellaloğlu, B. (2003). “Bir Giriş: Adorno Yüz Yaşında”, Cogito, 36: 13-36.
Ekinci, A. (1995). “Bilim ve Sanat: Aklın Halleri”, Sanat Dünyamız, 60: 184-190.
Geuss, R. (2013). Eleştirel Teori, 2. Basım, çev. Ferda Keskin, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Grunberg, T. ve Grunberg D. (2003) “Toplum Bilimleri Yönteminde Pozitivizm”, Cogito, 36: 124-141.
Güvenç, K. (2015). Frankfurt Okulu Eleştirisi, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Holz, H. H. (2012). “Metistofeles Felsefesi”, Hans Heinz Holz, Frankfurt Okulu Eleştirisi, çev. Z. Ece Kaya, ss.44-60, İstanbul:
Evrensel Basım Yayın.
Jay, M. (1992). “Theodor W. Adorno: ‘Örselenmiş Bir Hayat’”, Marmara İletişim Dergisi, çev. Ünsal Oskay, 1: 139-169.
Jay, M. (1993). “Theodor W. Adorno’da ‘Kırılmış Totalite’ Kavramı”, Marmara İletişim Dergisi, çev. Ünsal Oskay, 2: 193-219.
Jay, M. (2001). Adorno, çev. Ünsal Oskay, İstanbul: Der Yayınları.
Lunn, E. (2011). Marksizm ve Modernizm, çev. Yavuz Alogan, Ankara: Dipnot Yayınları.
Martinez, J. M. (2013). “Adorno Düşüncesinde Sanatlar ve Toplumsal Olan”, der. John Holloway-Fernando matamoros-Sergio
Tischler, Olumsuzluk ve Devrim, çev. Kutlu Tunca, ss. 249-261, İstanbul: Otonom Yayıncılık.
Ömerustaoğlu, A. (2007). “Bir Bilgi Etkinliği Olarak Bilim ve Sanat”, Felsefe Dünyası, 1(39): 5-6.
Öner, Y. (2011) .“Sonsöz”, Theodor Adorno, Eleştiri Toplum Üzerine Yazılar, 3. Baskı, çev. M. Yılmaz Öner, ss. 117-147,
İstanbul: Belge Yayınları.
Ranciere, J. (2011). “Estetiğin Siyaseti”, ed. Ali Artun, Sanat Siyaset, 3. Baskı, çev. Elçin Gen, ss. 207-228, İstanbul: İletişim
Yayınları.
Reihen, W. V. (1999). Adorno Bir Giriş, çev. Mustafa Cemal, İstanbul: Belge Yayınları.
Rose, G. (1978). The Melancholy Science, New York: Columbia University Press.
Sarup, M. (2004). Post-Yapısalcılık ve Postmodernizm, 2. Basım, çev. Abdülbaki Güçlü, Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Smith, P. (2007). Kültürel Kuram, çev. Selime Güzelsarı-İbrahim Gündoğdu, İstanbul: Babil Yayınları.
Soykan, Ö. N.; Keskin, F. ve Dellaloğlu B. (2003). “Adorno ve Yapıtı”, Cogito, 36: 37-64.
Soykan, Ö. N. (2010). Müziksel Dünyasında Adorno ile Bir Yolculuk, 2. Basım, İstanbul: Bulut Yayıncılık.
Spurk, J. (2008). Toplumsal Aklın Eleştirisi, çev. Işık Ergüden, İstanbul: Versus Kitap.
Vandenberghe, F. (2016). Alman Sosyolojisi Felsefe Tarihi, çev. Saygın Öğütle, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Yibing, Z. (2012). Adorno’nun Negatif Diyalektiği ve Zizek’in Lacanvari İmkansız Devrimi, çev. Aylin Muhaddisoğlu, İstanbul:
Kalkedon Yayınevi.
