Ontolojik Kayıtsızlığa Etik Başkaldırı Figürleri Olarak Antigone ve Rispa Bath Aya: Levinasçı Bir Okuma

Cevriye Demir Güneş

doi:10.5281/zenodo.10438777

Authors

Cevriye Demir Güneş Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Edebiyat Fakültesi

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.10438777

Keywords:

Levinas, Antigone, Rispa Bath Aya, kutsiyet, Başkası’nın ölümü, sorumluluk.

Abstract

Abstract

The philosophy of Levinas considers ethics in terms of the relationship of eternal responsibility between the self and the Other and transforms into an absolute ethics of sainthood in his later career. This transformation not only renders ethics unshakable at the level of singular ethical relationships but also makes it inevitably necessary to debate such issues as multiplicity, equality, mutuality, justice, and universality in a world where there are multiple Others or “the third men”. However, this necessity does not amount to the renouncement of ethics of sainthood or a complete restructuring of Levinas’s ethical thinking. On the contrary, the ethics of sainthood subsists as a need for an ethical sensitivity which is supposed to underlie the ontological view born in the dynamics of ontological thinking characterised by Levinas as indifference/listlessness towards the Other. In this respect, in Levinas’s thinking, Antigone and Rizpah bat Aiah transpire as figures of revolt against ontological indifference that demand freedom and mutuality. Antigone, the undying character of Greek Tragedy, and Rizpah, the Antigone of the Jew, not only make it possible to consider the tradition of Greek tragedy and the Jewish tragedy in tandem due to their ethical stance towards the death of the Other and the Other’s dead body as well as their mourning. They also render the ethics of sainthood functional in the political field by means of such concepts of Levinasian ethics as infinite responsibility from the Other, being hostage to the Other, the death of the Other and responsibility, substitution for the Other, and the relationship between ethics and political justice. The consideration of these two female figures – one being fictional and the other real – in terms of Levinas’s ethics of sainthood is an attempt at providing a new Antigone interpretation. The aim of this article is to display that Antigone and Rizpah are symbols of the Levinasian ethics of sainthood due to their acts of responsibility and renunciation in the face of the death of the Other as well as actors that transform the clash between ethics and politics in favour of ethics.

Key Words: Levinas, Antigone, Rizpah bat Aiah, sainthood, the death of the Other, responsibility.

References

Bernasconi, Robert. 2011. “Üçüncü Taraf: Etik ve Politik Olanın Kesişimi.” Levinas Okumaları içinde, (Ed.) Zeynep Direk, 33-51. İstanbul: Pinhan Yayınları.

Bernasconi, Robert. 2011. “Şüphe Etiği”. Levinas Okumaları içinde, (Ed.) Zeynep Direk, 9-32. İstanbul: Pinhan Yayınları.

Cheron, Michael. 2015. Emmanuel Levinas İle Söyleşi: Yüz Fenomenolojisinden Kopuş Felsefesine. Çeviren: Işık Ergüden. İstanbul: Alfa Felsefe Yayınları.

Cheron, Michael. 2008. “Kutsiyet Felsefesi Üzerine”. Çeviren: Cevriye Demir Güneş. Lapsus Dergisi, sayı III. (Güz): 169-182.

Cokona, Ari. 2017. “Sunuş”. Antigone içinde, V-X. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.

David, Alain. 2010. “Köpeğin Adı ya da Doğal Hukuk.” Çeviren: Nevra Aydoğan. MonoKL Levinas Özel Sayısı 4 no. VII-IX. 79-100.

Kutsal Kitap, 2006. İstanbul: Yeni Yaşam Yayınları.

Levinas, Emmanuel. 2011a. Dört Talmud Okuması. Çeviren: Burak Şaman. İstanbul: Pinhan Yayınları.

Levinas, Emmanuel. 1971. Totalité et Infini, Essai sur l’extériorité. Paris: Kluwer Academic.

Levinas. Emmanuel. 1978. Autrement qu’etre ou au-dela de l’essence. Paris: Kluwer Academic.

Levinas, Emmanuel. 2006. Ölüm ve Zaman. Çeviren: Nami Başer. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.

Levinas, Emmanuel. 2003. “Etik ve Sonsuz.” Sonsuza Tanıklık içinde. Çeviren: Özkan Gözel. İstanbul: Metis Yayınları.

Levinas, Emmanuel. 2011b. Tanrı, Ölüm ve Zaman. Çeviren: Işık Ergüden. Ankara: Dost Yayınevi.

Levinas, Emmanuel. 2003. “Varlıkbilim Temel midir?.” Sonsuza Tanıklık içinde. Çeviren: Erdem Gökyaran. İstanbul: Metis Yayınları.

Ricoeur, Paul. 2010. Başkası Olarak Kendisi, Çev. Hakkı Hünler, İstanbul: Doğu Batı Yayınları.

Sophokles, 2017. Antigone, Çeviren: Ari Cokona. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.

Steiner, George. 2011. Tragedyanın Ölümü. Çeviren: Burç İdem Dinçel. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.

Sümbül, Yiğit-Demir Güneş, Cevriye. 2019. “Başkası’nın Ölümü ve Tragedya’nın Kathartik Boyutu: Levinasçı Bir Okuma.” Flsf Dergisi, 28 (Güz): 17-33.

Şimşon, Elis. 2017. “Kabil’in İlgisizliği: Levinas’ın Düşüncesinde Kötülük Sorunu.” Cogito Dergisi, 86, 109-123.

Weber, Elisabeth. 1991. “Approche, Ritspa, Esther, Quelques remarques sur Martin Buber et Emmanuel Levinas.” Cahier de L’herne Emmanuel Levinas içinde, 454-463. Paris: L’Herne.